No i jeszcze kilka obrazków nieruchomych oraz tekstu pisanego ode mnie.
Zaczęło się od tego, że już w czwartek, zawitali do nas, Asia z Andrzejem z Andrychowa...



... aby w sobotni poranek, uzupełnieni przez Marzenkę i Marka z Lublina (w AUTOBIANCHI A112 ABARTH),
wyruszyć na malownicze Roztocze, gdzie zgodnie z "nową...
(no może już nie taką nową, bo już po raz piąty), świecką tradycją",
spotkaliśmy się, w połowie sierpnia, by hucznie (w tym roku dosłownie, wyjątkowo HUCZNIE !)
obchodzić 40-te Urodziny naszych ulubionych X-sów.
Bazą spotkania, tym razem była Stadnina Koni "Pod Lasem" w Dąbrowie Tomaszowskiej na Roztoczu.



W sobotnie przedpołudnie zaczęli zjeżdżać się pierwsi uczestnicy, chociaż na prawdę pierwsi:
Asia i Marek, zawitali już w piątek wieczorem
(Oni zwykle zawitują jako pierwsi, bo przeważnie mają najdalej )



Z czasem parking sukcesywnie się zapełniał...



... by w końcu, ostatecznie wyglądać tak:
Flaga podniesiona na maszcie, oznacza, że na terenie obiektu przebywają władze klubowe najwyższego szczebla



Jako, że pierwszym planowanym posiłkiem była dopiero kolacja, a niektórzy przybyli srodze zdrożeni,
cały skład wyruszył na poszukiwanie czegoś "na ząb", do pobliskiego Tomaszowa Lubelskiego.
Tam, w samym centrum, w Rynku, natrafiliśmy na "PIEROGARNIĘ", która może i nie wyglądała,
ale dania serwowała wyjątkowo smaczne i nie drogo



Tu też do całej ekipy dołączyli Benia z Jarkiem, i w takim gronie oddawaliśmy się rozkoszom
poobiedniego deserku, tzn. :
najpierw LODZIK...



... później KAWKA



W niedzielę z rana, po śniadaniu ... przed wyjazdem na roztoczańskie szlaki...



... jeszcze zanim niektórzy zdążyli wrócić z przechadzki po pobliskiej wyspie...



... okazało się, że PRAWIE X, którym przybyli Mariola z Leszkiem, został zaatakowany przez Niewidzialną Rękę,
a właściwie przez trzy pary niewidzialnych rąk, celem renowacji powłok lakierniczych tegoż...
właściwie to MX-a



No cóż, chyba wygląda na to, że taki niespodziewany pucung/detailing wybranego auta,
to też już jest tradycja naszych spotkań.
Dwa lata temu padło na Jarkowego (czerwonego inaczej) X-sa, a teraz na Leszkowego zielonego szerszenia



Po tych wszystkich zabiegach dziarsko wyruszyliśmy, by w przepięknych okolicznościach,
roztoczańskiej przyrody, realizować nasz turystyczny plan.
W trakcie tego objazdu nawiedziliśmy:
- cudowne źródełko w Krasnobrodzie,
- Szczebrzeszyn, gdzie spotkaliśmy chrząszcza, a właściwie dwa chrząszcze: metalowego
   i drewnianego,
- zabytkowy Browar w Zwierzyńcu (m.in. z degustacją),
- renesansowy Zamość.
Niestety z racji rozlicznych obowiązków organizacyjno-logistycznych, mój serwis fotograficzny
posiada pewne luki. Nie wszystko udało mi się udokumentować.
Ale co mam, to dam.

Oto nasze spotkanie z Chrząszczem (to ten w kapeluszu), który brzmi w trzcinie...
Tu ... OD TYŁU Chrząszcza:



A tu ... Z PRZODU Chrząszcza (to ten wyższy i nie w spódnicy):



W Zamościu, bardzo sympatyczna Pani przewodniczka PTTK, w ekspresowym tempie,
bo tyle tylko mieliśmy czasu, oprowadziła nas po zamojskiej starówce.
Tutaj, podczas zwiedzania zabytkowych fortyfikacji tzw. Nadszańca i Arsenału,
miały miejsce wyjątkowe wydarzenia.

Nasz klubowy kolega Leszek, został poddany błyskawicznemu, intensywnemu szkoleniu w zakresie obsługi ARMATY,
co zostało przeze mnie uwiecznione w postaci również obrazów ruchomych, zamieszczonych w tym wątku już wcześniej.

Tutaj Leszek, jako początkujący terminator, służy właściwie jako obciążnik/przycisk do armaty



Tu, z kolei, już bardziej zaawansowany w sztuce armatniej, będzie próbował operować wyciorem.
Mina mistrza (to ten z lewej), póki co wyraża pewien sceptycyzm, jeśli chodzi o postępy adepta...



Jednakże w miarę upływu czasu oraz po cennych, fachowych instrukcjach od bezpośredniego szkoleniowca
(to ten w tym gustownym, białym wdzianku)...



... Leszkowi szło coraz lepiej... zwłaszcza operowanie wyciorem ... W TE i NAZAD



... z czego najbardziej zadowolona, zdawała się być Mariola (i się jej właściwie nie dziwię)
a i Edytka oraz Wacław patrzyli na naszego dzielnego artylerzystę z niemałym podziwem



Koniec końców, Lechu ukończył kurs celująco.
Na końcowym zaliczeniu wypalił z armaty dwukrotnie,
z czego raz dla uczczenia 40+4 Urodzin naszego X-sa, a drugi raz NA VIVAT!
Fakt ten potwierdzony został stosownym dokumentem,
który po uruchomieniu, specjalnym przyciskiem, gęsiego pióra,



został wystawiony przez uprawnionego Starszego Kanoniera-Armatomistrza,
na piśmie i z pieczęcią



Od tej pory mamy w Klubie certyfikowanego PUSZKARZA z Patentem, bo taki tytuł Lechu zdobył.

A oto i ON, nasz własny, klubowy PUSZKARZ (i pragnę nadmienić, iż zaszczytny ten tytuł, nie ma
nic wspólnego z żadnym zbieractwem surowców wtórnych, ani sprzątaniem po naszych urodzinowych Biesiadach)

Panie! Panowie!
Mam zaszczyt i przyjemność przedstawić:

Kolega Leszek -  P U S Z K A R Z  !   Klubu X1/9 Klub Polski



I to by było na tyle, jeśli chodzi o artylerię ciężką.
A,ha! ... ale żeby tak całkiem za ciężko nie było, to podsłuchałem, jak Mariola, zwracając się do Lecha, mówiła:

"Mój Ty PUSZKU" 

Po tym wszystkim, żeby nieco ochłonąć, udaliśmy się na Rynek Wielki zamojskiej Starówki,
gdzie w cieniu parasoli ogródka restauracji "Skarbiec Wina" zaznawaliśmy popołudniowego
relaksu oraz zbieraliśmy siły na wieczorna Urodzinową Grill-Biesiadę

Wszyscy goście-uczestnicy tegorocznej, urodzinowej imprezy, dzięki uprzejmości Joli i Darka
zostali obdarowani takimi super trofeami



P.S.
Widocznego powyżej X-sa, nabyłem drogą kupna sobie sam, na modelarskim straganie na Rynku w Zamościu.

P.S. (jeszcze jedno)
Wygląda na to, że był to na prawdę wyjątkowy Zlocik dla Lecha.
Nie dość, że Niewidzialna Ręka wypucowała mu wóz i to z dachem włącznie,
zdobył nową, niszową profesję Puszkarza (zawód ceniony i uważany w całej Europie i na świecie),
to jeszcze X-sik, który sobie kupiłem jest w ulubionym, przez niego, kolorze niebieskim, a nie czerwony - jak to powinno prawilno być